Τρίτη, 22 Δεκεμβρίου 2009
Συνήθως όταν ακούμε κάποιον ότι έχει συγγράψει ένα βιβλίο για κάποιον εργασιακό χώρο η για κάποιο τεχνοκρατικό αντικείμενο το μυαλό μας πηγαίνει σε κάποιον θεωρητικό που συνήθως βομβαρδίζει τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη με θεωρητικολογίες ,γενικότητες και μερικές φορές με αοριστολογίες και ίσως ασάφειες.Στο τέλος επικρατεί μια απογοήτευση και από τα δυο ενδιαφερόμενα μέρη (συγγραφεύς- αναγνώστης) διότι άλλο θεωρία και άλλο πράξη.
Η περίπτωση του φίλου Λάζαρου Λαμπρακάκη είναι μια σπάνια αντίστροφη διαδρομή όπου ενός άνθρωπος της πράξης περνά από την εμπειρική προσέγγιση των πραγμάτων στη καταγραφή και στην μετατροπή των γεγονότων – συμβάντων – ατυχημάτων σε θεωρία και σε γνώση.
Έτσι η απόκλιση από την θεωρία και την πράξη στο έργο του Λάζαρου Λαμπρακάκη είναι πια μηδενική.
Για να κατανοήσουμε το πόσο σημαντικό είναι το έργο του αρκεί να διαβάσουμε τους προλόγους επιφανών ανθρώπων της δικαιοσύνης που κοσμούν τα βιβλία του.
Όσο για μένα που γνώρισα πριν λίγους μήνες τον Λάζαρο και με τιμά με την φιλιά του θα κάνω ένα σχόλιο (δανεισμένο από τον τίτλο μιας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη) και που πιστεύω ότι περικλείει μέσα του την ζωή , το συγγραφικό έργο και τον εργασιακο βιο του << ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ >>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου