Κώστας Πουλιανίτης : Είναι βαρύ το τίμημα να είσαι πολιτισμένος αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο γιατί κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.
POSTED ON 30 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2021 BY ACHILLEAS GRAVANIS
To trikalaculture.gr έχει την χαρά να φιλοξενεί έναν Τρικαλινό που υπηρετεί τον πολιτισμό τόσο ως μέλος στο ΔΣ του Συλλόγου Πυργετού Τρικάλων, όσο και με την συγγραφή διηγημάτων, ποιημάτων και θεατρικών. Πρόκειται για τον κύριο Κωσταντίνο Πουλιανίτη, έναν άνθρωπο με ευαισθησία καλαισθησία και αγάπη για τον τόπο του τον Πυργετό και όχι μόνο. Τον ευχαριστούμε θερμά για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί.
Διαβάστε την……
Πότε καταλάβατε και νιώσατε την ανάγκη να γράψετε καθώς και τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε.
Επειδή έχω μια αγάπη προς την λαογραφία, θα ήταν το 2000 όταν άρχισα να συλλέγω λαογραφικά στοιχειά για τον Πυργετό, εκεί διαπίστωσα ότι εκτός από τα στοιχεία που μου δίνανε μου διηγούνταν και κάποιες μικρές ιστορίες που μου προξένησαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έτσι κατέγραψα όσα στοιχειά μου δόθηκαν αλλά σε πρώτη φάση επικεντρώθηκα σε αυτές τις ιστορίες και άρχισα να τις μετασχηματίζω σε διηγήματα, εμπλούτισα την συλλογή με άλλες που άκουσα κατά καιρούς από διαφόρους ανθρώπους, σε διάφορους τόπους, πρόσθεσα και λίγη φαντασία και έτσι γεννήθηκε το 2005 το πρώτο βιβλίο μου η συλλογή διηγημάτων «Τα είδωλα ξαναστήνονται την νύχτα». Όσο για την ποίηση, πιστεύω ότι είναι έμφυτη στον Έλληνα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που να μην έχει έστω και εκ του προχείρου σκαρώσει ένα στιχάκι, κι αν αυτό το έχεις σε λίγο παραπάνω ένταση, σου βγαίνει από μόνο του στο χαρτί.
Μελετώντας το βιογραφικό σας, παρατήρησα ότι δεν επικεντρωθήκατε σε ένα είδος γραφής, αλλά έχετε ασχοληθεί με αρκετά όπως η πεζογραφία, η ποίηση, η τοπική ιστορία κ.α. Ποιος ήταν ο λόγος που ασχοληθήκατε με όλα αυτά τα είδη και αν σας ζητούσαμε να διαλέξετε, ποιο από αυτά ξεχωρίζετε και γιατί ?
Σας περιέγραψα προηγουμένως πως έγινε η αρχή και εισήλθα στον χώρο της λογοτεχνίας από εκεί και πέρα συμβαίνει αυτό που λέει η παροιμία «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Ασχολήθηκα με την πεζογραφία γιατί εμπνεύστηκα από τις ιστορίες των απλών ανθρώπων, με την ποίηση γιατί είχα την ατάκα και την ρίμα, με την λαογραφία από αγάπη. Με την τοπική ιστορία από ενδιαφέρον για τον τόπο μου αλλά όταν κάνεις την αρχή να ασχοληθείς μαζί της και μπεις στον χώρο της ιστορικής ερευνάς, σου ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία και σε μαγνητίζει. Τη συγγραφή θεατρικών έργων την άρχισα πειραματικά στον εγκλεισμό του κορωνοϊού. Επίσης μπήκα στον χώρο της αρθογραφίας γράφοντας (όχι όμως συχνά), για θέματα πολιτιστικά και ιστορικά. Ως προς το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος σας για το ποιο είδος θα ξεχώριζα, η απάντηση μου είναι το διήγημα. Πιστεύω ότι ένα διήγημα 200-250 λέξεων ταιριάζει καλυτέρα στον σημερινό Έλληνα αναγνώστη, δεν τον κουράζει και είναι πιο εύπεπτο θα έλεγα, αλλά και για τον συγγραφέα είναι πιο ευχάριστο να ασχοληθεί.
Τι αποτελεί την πηγή έμπνευσης για την δημιουργία των ποιημάτων σας;
O ποιητής είναι φύσει λοξίας και η ποίηση έντονα ψυχικό φαινόμενο που σχετίζεται τόσο με το θυμικό του, όσο και με την άποψη ότι ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά και το ορατό και το αόρατο. Σίγουρα την πρώτη θέση στην έμπνευση μου έχει η εικόνα, ακολουθούν ο λόγος, όσα διαβάζω και ακούω, ένα συμβάν, οι καταστάσεις που βιώνουν οι άνθρωποι και η κοινωνία, έχοντας ως φόντο το φυσικό περιβάλλον ή το αστικό τοπίο ή πολύ σπάνια μια σουρεαλιστική κατάσταση. Επίσης πηγή έμπνευσης αποτελούν κάποια ιστορικά θέματα, φράσεις από την αρχαία ελληνική γραμματεία και τη βίβλο. Η έμπνευση απαιτεί έντονα συναισθήματα.
Οι νέοι σήμερα βρίσκονται κοντά στην ποίηση και γενικότερα στην λογοτεχνία.
Πιστεύω πως θέλουν να είναι άλλα δεν μπορούν λόγω των ρυθμών ζωής και έλλειψης χρόνου. Μου δίνεται την ευκαιρία να επισημάνω ότι επειδή είναι πολύ μεγάλη η λογοτεχνική παραγωγή, εκείνο που είναι επιτακτική ανάγκη είναι δημιουργία καλών ανθολογιών, ώστε οι νέοι να μπορέσουν έστω και εν μέρει να καρπωθούν τα αγαθά αυτής παραγωγής.
Το 2018 εκδόθηκε το βιβλίο σας για τον Πυργετό Τρικάλων. Πείτε μας 2 λόγια για το βιβλίο αλλά και αν κάποιος ενδιαφέρετε να το διαβάσει που μπορεί να το βρει.
Οι λόγοι που με οδήγησαν στη συγγραφή του βιβλίου ήταν οι εξής:
Η περιγραφή ηθών και εθίμων που υπήρχαν και η αγωνιά μου να προλάβω κάποιους που έζησαν το λυκόφως ενός άλλου τρόπου ζωής να μου τον διηγηθούν και να τον καταγράψω.
Να αποτίσω φόρο τιμής στους Πυργετιανούς πεσόντες των πολέμων, καταγράφοντας την ιστορία τους και διασώζοντας τις μορφές τους μέσα από τις φωτογραφίες τους.
Να καταγράψω γεγονότα που συνέβησαν στον Πυργετό μέσα από ενθυμήσεις, ιστορικά έγγραφα, αρχεία, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και να βγάλω κάποια χρήσιμα συμπεράσματα από τη μελέτη του αρχειακού υλικού και να τα καταστήσω κτήμα όλων των Πυργετιανών.
Να καταγράψω αυτούς που υπηρέτησαν τον τόπο μέσα από τους φορείς του και την ιστορία των φορέων του.
Να καταγράψω την προ της αστικοποιήσεως, τοπογραφία, πληθυσμιακή σύνθεση και την μετανάστευση, τη δόμηση στους παλαιοτέρους χρόνους και την ιστορία του σχολείου και της εκκλησίας.
Να δώσω μια εικόνα του παρόντος για τον ιστορικό του μέλλοντος.
Από την έκδοση, τα έσοδα διατέθηκαν και διατείθονται υπέρ του Πολιτιστικού Συλλόγου Πυργετού «Η ΠΡΟΟΔΟΣ». Το βιβλίο μπορεί να το προμηθευτεί κάποιος από τον Πολιτιστικό Σύλλογο επικοινωνώντας στο email: pulianitis@gmail.com .
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράψει κάποιος αλλά και πως διακρίνεται ο καλός συγγραφέας αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό τον χαρακτηρισμό.
Δεν υπάρχει κάτι δεδομένο, υπάρχουν συγγραφείς που γραφούν εύκολα και υπάρχουν άλλοι που γραφούν δύσκολα. Πολλές φορές και ο ίδιος συγγραφέας γράφει άλλες φορές δύσκολα και άλλες φορές εύκολα. Όσο για το θέμα της διάκρισης σε καλούς, μέτριους και κακούς, για μένα δεν υφίσταται απλά υπάρχουν άνθρωποι που δημιουργούν οι οποίοι όμως έχουν κάτι να πουν ανεξαρτήτως ποιότητας. Εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάει ένας συγγραφέας είναι να στέκετε διακριτικά πίσω από το έργο του και όχι μπροστά από αυτό.
Ως μέλος στο ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου Πυργετού θα θέλαμε την γνώμη σας δεδομένου ότι η πανδημία χτύπησε αλύπητα τον πολιτισμό και όλους τους πολιτιστικούς συλλόγους καθώς και αν υπάρχει μέλλον για αυτούς.
Η πανδημία δοκιμάζει σκληρά τους συλλόγους, η μετά αυτής εποχή θα είναι ένας άλλος κόσμος στο χώρο. Οι εύρωστοι σύλλογοι θα συνεχίσουν την λειτουργία τους κανονικά, όμως η οικονομική δυσπραγία θα οδηγήσει πολλούς συλλόγους σε αδιέξοδο και σε αναστολή λειτουργίας ακόμη και στο οριστικό τέλος. Ως μόνη διέξοδο βλέπω τις συγχωνεύσεις γειτνιαζόντων συλλογών, τις συνεργασίες και την δημιουργία ενώσεων. Μια πρόσφατη καλή προσπάθεια που εμφανίστηκε πρόσφατα στην περιοχή μας είναι η Ένωση Καραγκούνηδων Ν. Τρικάλων. Η χρησιμότητα των πολιτιστικών συλλόγων είναι πολύ μεγάλη και είναι η μονή επιβιώσασα μορφή κοινοτισμού ο οποίος ξέρουμε τουλάχιστον όσοι ασχολούμαστε με τη ιστορία ποσό αυτός βοήθησε στην επιβίωση του ελληνισμού.
Το διαδίκτυο κατά την γνώμη σας έχει βοηθήσει την λογοτεχνία ;
Ναι, πάρα πολύ γιατί έχει δώσει σε πολλούς νεοεμφανιζόμενους λογοτέχνες να παρουσιάσουν το έργο τους και σε πάμπολλους αναγνώστες να έχουν πρόσβαση σε αυτό. Στο διαδίκτυο υπάρχει, ελευθερία έκφρασης, πλουραλισμός και οι αποκλεισμοί είναι πολύ περιορισμένοι.
Οι νέοι παρατηρούμε ότι με την πάροδο των χρόνων αδιαφορούν για την παράδοση και γενικότερα τον πολιτισμό. Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό και πως θα μπορέσουν όσοι υπηρετούν τον πολιτισμό και την παράδοση να στρέψουν την νεολαία πίσω σε αυτά.
Σίγουρα υπάρχει μια αδιαφορία αλλά πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα κρατήσουν αυτά που πρέπει. Είμαι αισιόδοξος ότι και η παράδοση και η πολιτιστική παραγωγή μας, θα συνεχιστεί γιατί είναι βαριά η φανέλα που φοράμε και όσο πεσμένη και να είναι η πατρίδα, θα έρθει η ώρα να ανακάμψει. Η αισιοδοξία αυτή για τα πολιτιστικά πράγματα πηγάζει από αυτά που ζήσαμε στις δεκαετίες του ’60-’70 -’80 όπου η ξενομανία ήταν στο αποκορύφωμα της, ειδικά στο χώρο της μουσικής. Τότε πολλοί οργανοπαίκτες παραδοσιακών οργάνων ανησυχούσαν ότι δεν θα υπάρχει συνεχεία στο χώρο τους, δείτε όμως σήμερα πόσο διαφορετικά εξελίχτηκαν τα πράγματα και αντί για έλλειψη υπάρχει πληθωρισμός στον χώρο.
Αυτή την περίοδο γράφετε κάτι και αν ναι τι θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας.
Γράφω ποίηση και διηγήματα τα οποία μέχρι το τέλους του χρόνου ελπίζω ότι θα τα αναρτήσω στο διαδίκτυο, έχω από πέρυσι συνεργασία με το Θεσσαλικό Ημερολόγιο στο οποίο δημοσιεύω θέματα τοπικής ιστορίας και λαογραφίας. Επίσης έχω ξεκινήσει μια συνεργασία με τον Τρικαλινό συνθέτη Κωνσταντίνο Παπαϊωάννου για μια σειρά τραγουδιών που αφορούν τα 200 χρονιά από 1821, το πρώτο τραγούδι έχει κυκλοφορήσει ελεύθερα στο διαδίκτυο.
Για το τέλος ένα μήνυμα για τους φίλους του trikalaculture.gr
Πρώτα απ’ όλα να σας συγχαρώ για το κάτι διαφορετικό που προσφέρεται στην ενημέρωση των Τρικάλων, πιστεύω ότι είναι αναγκαία η παρουσία μιας ιστοσελίδας η οποία ασχολείται αποκλείστηκα με τον πολιτισμό.
Για τους φίλους του trikalaculture.gr θα κάνω έκκληση να σας στηρίξουν όσο και όπως μπορούν γιατί προάγεται μια ποιότητα και ευγένεια η οποία είναι πολύ αναγκαία στην περίοδο που ζούμε. Θα κλείσω λέγοντας ότι είναι βαρύ το τίμημα να είσαι πολιτισμένος αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο γιατί κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.
Περισσότερα για το έργο του Κώστα Πουλιανίτη μπορείτε επίσης να βρείτε στην σελίδα http://poulianitis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου